از حرف تا عمل فاصله بسیار است
آوای لیل /راحله شبرنگ
پسماند ،تفکیک زباله ،...موضوعی که سالهاست درموردش حرفها زده میشود،جلسات گذاشته میشود،
مسئله ای که مرا وادار کرد که درمورد این موضوع بنویسیم، مشاهداتی است که ذهنم را مدتهاست درگیر کرده است. اخیرا شاهد جلسات متعدد شهرداری ها ،بخشداری ها، دهیاری ها و.....در زمینه برنامه ریزی های تفکیک زباله و پسماند بودیم و هستیم. حتی یکی از شهرداری های استان ما گیلان اقدام به تحریر و چاپ کتاب در تیراژه بسیار بالا در زمینه پسماند و زباله نمود و با حضور استاندار محترم این کتاب رونمایی شد. بدون شک هزینه بالایی صرف اینکار شده است اما امیدواریم که نتیجه مطلوبی از آن حاصل شود. هروز جلسه در زمینه پسماند ،هروز بودجه هایی گذاف صرف این موضوع میگردد اما خروجی چیست ؟آیا راه حل اینهاست ؟ ایا تا بحال مسیولین محترم از دانش آموزان و معلمان پرسیدند که راه حلی برای حل این معضل تفکیک زباله و پسماند ارائه بدهند؟ آیا میدانند که کودکان و نوجوانان ما در ذهن خود چه ایده های جالبی درمورد تفکیک دارند ؟ ذهن خلاق کودکان این سرزمین در مورد برخی موضوعات راه حلهایی اراییه میدهند که صدها مسئول در آن میمانند. نمونه بارز این ادعا ،در یک جلسه تجلیل از رز محمدی دانش آموز نویسنده لنگرود مسئولین از وی خواستند که کتابی درمورد پسماند بنویسد ودر تیراژ بالا به چاپ برساند و ازوی خریداری کنند ؟!!!. آیا میدانید این کودک در پاسخ به این خواسته مسئولان چی گفته است ؟ او گفت : ((اگر پلاستیک را از زندگی روزانه خود حذف نکنیم صدها کتاب در زمینه پسماند نوشته شود هیچ تاثیری ندارد )). و طبق مصاحبه ای که من با چند مدیر مدرسه شهر خودم داشتم همگی بر این نظر بودند که شهرداری ها باید به جانمایی سطل های زباله مخصوص زباله های تر وخشک در مدارس اقدام نماید. وقتی که شهرداری در مورد پسماند نیرو میفرستد برای آموزش این کار جای تقدیر دارد اما کودک از ما میپرسد که زباله تر وخشک را کجا باید بیاندازد. همه مدارس شهر ستانها باید مجهز به سطل زباله تفکیک باشند که متاسفانه نیستند.
بهتر است بجای هزینه ها و وقتهای گزافی که صرف جلسات در خصوص پسماند گذاشته میشود به این امر کوچک و درعین حال بزرگ واصولی توجه شود.